vibes

Ze verontschuldigt zich met plotse glimlach

innemend vrij naar rake inslag. Een voltreffer!

En van formaat, je hebt geen idee...

Wil ze daarmee zeggen dat ik mag?  Ben nooit jager

noem het dus geen vangst. Ik beleef slechts

hoe ze graag ziet, en mag er even bij, mag bedenken

hoe goed het minnen haar wel staat.

En wat het is te delen in haar ontvangst. 

Verwondering die me als gegrepen wilt

het duwt me in beleving en herinnering. Nee,

ik wil er niet van weg en wil haar nu niet kwijt. Dus

doe nog eens gauw ja, echtig waar heel graag. 

En maak het zeker net zo mild.  

Tederte verdooft, als onder invloed doet  

het loskomen van het alles, het geheel.

En zin ervaren, puur en evident. Om te vergeten

waar het echt om ging. 

Want ja, het is bij u dat ik wou zijn.

Wilde het zien in je ogen, de verwachting, de bewondering,  

dat uitkijken naar een toekomst. 

Het geloven, en daarin genoeg te hebben! Geweldig,

om bij weg te smelten, fenomenaal.

Niet te bevatten, enorm, subliem, adembenemend,

En ongelooflijk, formidastisch,

ja magistraal.

Je overdenkt mysterieuze dieptes, oceaan

dat cobalt diep, volop nieuwsgierig.

Vermoeden toont iets ontastbaars mild

maar toch onpeilbaar ruim. 

Het stroomt over, kan zoveel geven

wil zo graag en hevig, is het nu meteen?

Nee, laat het nu mijn lief,

ik wil daarin verdwijnen dus

leid me rond, of doe me liever nog verdwalen. 

Van de aandacht weg, mooi ongezien

voor niemands oordeel openlijk te kijk.

Want jij, jij geeft het zin, wat ik zo bemin

en ik neem het in, ja, ik word hier rijk. 

En de woorden, die ik nu niet vind

gaan beschrijven, of proberen te verhalen

wat het doet, en hoe het voelt

als jij hier in mijn wereld staat. 

Al was het straks maar

al was het maar voor even.   

Ik wil het hebben, kan het, of het mag

het beste moet nog komen, deze dag.

Je vraagt je af, is dat wel normaal

en lukt dat hier nog allemaal. 

Je sluit de buitenwereld weg

tijden van gesjoemel, korte zichten.

Actueel op slot en achter grendel

alles kan nu, welkom zonder grenzen. 

Er hoeft niets, genoeg te zijn,

vandaag ben je op je eiland,

bewoon ik stil het mijne.

Genieten we om wat nog komen gaat

en volstaat dat al, wil je het niet stuk. 

Samen naar beschermd gebied, straks,

ons reservaat.

Daar zullen we ons  

ondeugend en behaaglijk gaan plagen

en elkaar proberen weg te vagen.