Toen ik je vroeg wat er was
ben je zoals al vaker
naar de zoldering gaan staren
alsof je veilig in die ene blanco
ruimte naar de fictie
wou verdwijnen
en zoals je daar dan lag
wou ik eerst nog
heel even je huid aanraken
maar je lichaam werd een afdruk
waarvan ik me afvroeg
hoe het daar terecht kwam
een afstand stond tussen ons
ik wist ik kan dit niet
ik krijg dit hier niet goed
dan kwam je overeind en je zei
nee niets bijzonders ik ben denk ik
alleen drie vier dagen over tijd.