Je zit hier voor me. Je bent er niet.
Een schim prevelt verhalen verloren jeugd,
glorietijden van toen, steeds opnieuw.
Al stond je elke dag klaar, het lijkt wel
of ik heb je half gekend. Waar was de tijd,
toen daar nog genoeg van was?
En kijk nu, het spook in je gedachten…
Wij geraken er ook niet meer.
Achter je blik doolt vrij verleden,
zotgedraaide fragmenten, nee,
die ben je niet vergeten…